در جوار مسجد بابک فیروزآباد ، بقعه ای است مربوط به عصر شاه سلطان حسین صفوی که به مقبره شیخ احمد معروف و مورد توجه اهالی است ، اگرچه بنایش رو به خرابی است. از حالات شیخ مذکور اطلاعی در دست نیست وسال وفاتش آنچنانکه در ماده تاریخ سنگ مزار شیخ آمده است سنه1128 هجری قمری آمده است که مصادف می شود با فتنه افغان و خرابی اوضاع ایران خصوصا در پایتخت.
ایرج افشار مختصر تذکری از مقبره او داده وسه بیت از اشعار حک شده بر سنگ قبر اوراچنین نوشته است:

آنکه... وداع شد زجهان
چون به دنیا نداشت یک دلسوز
گل باغی فلک به دستش داد
که... این نهال باطل سوز
مرشدی در وفات او نالید
گفت تاریخ داغ وی دلسوز

نگارنده گوید: احتمال میرود که "مرشدی" نام فامیل باشد یا آنکه یای نسبت را که برداریم "مرشد" تخلص شاعر این ابیات بوده است. این احتمال را نیز میتوان داد که مرشد به معنای اصطلاحی عرفاء باشد که در پذیرش احتمال دوم باید بگوئیم که شیخ احمد فیروزآبادی از عرفای عصر خویش بوده که برای ارشاد فقرای سلسله خود افرادی را دستگیری نموده که شاعر این قطعه یکی از آن پرورش یافتگان برای ارشاد است.