دکتر محمد معین مینویسد: "... خاندان مظفری ... از نسل شخصی هستند از مردم خواف خراسان بنام غیاث الدین حاجی. این شخص در موقع استیلای چنگیز بر خراسان از موطن خود هجرت کرده به یزد رفت و در آنجا مقیم شد(1). نوه غیاث الدین حاجی در سنه 709 به حکومت "میبد" و یزد دست یافت و بر این مبنا خاندان آل مظفر مقر حکومت خود را میبد قرار دادند و با تأسیس "مدرسه مظفریه " و جذب دانشمندان آن روزگار به "میبد"، این شهر را در شمار شهرهای آبادآن روزگار درآوردند."
دکتر عبد الحسین زرین کوب مینویسد:"... شرف الدین مظفر بن منصور که از خدمت قراختاییان کرمان به درگان ایلخانان پیوسته بود از جانب اولجایتو محمد حکومت میبد و یزد یافت (709) و بعدها قلمرو او افزایش پیدا کرد و در درگاه ایلخان کسب نفوذنمود(2). البته این حکومت بعد از انقراض حکومت اتابکان در یزد به مصطبه اقبال نشست. اتابکان گروهی از دیالمه کاکویه منسوب به ابوجعفر علاء الدوله کاکویه دیلمی بودند."
دکتر قاسم غنی مینویسد: "... پسر سوم غیاث الدین حاجی موسوم به شجاع الدین منصور در میبد یزد در خدمت خود میزیست واو بعد از مرگ پدر در میبد باقی ماند(3)."
بر این مبنا در اصل ،هجرت غیاث الدین حاجی از خواف خراسان به یزد نبوده آنجناب مستقیما به میبد آمده است و در خود میبد، بنا بر نوشته دکتر غنی ،وفات نموده و "شرف الدین مظفر" فرزند "شجاع الدین منصور" اولین حاکم آل مظفر نسل دومی میباشد که از این خاندان در "میبد" پای به عرصه وجود گذاشته است شرف الدین مظفر بن منصور را یک فرزند پسر و دو دختر بود که بنابر نوشته محمود کتبی از دو همسر او بودند. یک دختر از خاتون تاجیک و یک دختر و پسر از خاتون ترک(4) پسر آن جناب امیرمبارزالدین محمد نام داشت که او را مؤسس سلسله آل مظفر نیز گفته اند.
سلطان "شرف الدین مظفر بن منصور" بعد از درگیریهای گونه گونی در شبانکاره بیمار شد و در سیزدهم ذی العقده 713 در همانجامرگ گریبانش را گرفت. جسد او را به میبد آورده و در مظفریه دفن نمودند. حالات آنجناب در کتب تاریخ به تفصیل آمده است و ازحوصله این مقال خارج است.